Za dużo!

Mam za dużo wszystkiego. Ubrań, kosmetyków, papierów, dokumentów, notatek, ulotek, książek, próbek, pudełek, pojemniczków, butów, torebek, szalików, starych telefonów komórkowych, baterii, kabli itd. Lista nie ma końca. Tonę w rzeczach. I to dosłownie. Na krześle wiecznie piętrzy się sterta ubrań. W szafie brakuje mi miejsca już od dawna, ale nie mam co na siebie włożyć. Każda wolna powierzchnia płaska jest czymś zajęta. Biurka nie widać spod sterty szpargałów. Ciągle coś gubię i nie mogę znaleźć. Kosmetykami mam zapchany każdy wolny kąt w pokoju. Na szafie mam poustawiane pudełka z Ikei a w nich jeszcze więcej kosmetyków. Reklamówki z nierozpakowanymi zakupami walają się pod biurkiem i w kącie za kaloryferem i pod kaloryferem i koło szafy i przy łóżku. Nic nie ma swojego miejsca. Ciągle przekładam rzeczy z kąta w kąt, segreguję, organizuję, układam, sprzątam i nic z tego nie wynika. Bałagan jest coraz większy. Nie wiem. Zgubiłam się gdzieś po drodze w tym wszystkim i teraz nie mam pojęcia jak z tego wybrnąć. Nie mogę się odnaleźć w tym chaosie.

Mam problem z bałaganem

Strasznie ciężko jest przyznać się przed samą sobą, że ma się problem. A co dopiero przed innymi ludźmi, ale ja to właśnie robię publicznie na tym blogu. Jest to taki mój mały pierwszy krok we właściwą stronę. Mam problem z bałaganem, nie mam gdzie się ruszyć, jestem zapchana rzeczami i zagubiłam się gdzieś w tym wszystkim. Chcę to posprzątać, pozbyć się nadmiaru zbędnych przedmiotów. Mam chęć, mam potrzebę, ale nie wiem jak się za to zabrać i od czego w ogóle zacząć. Jedyne co wiem na pewno to, że czeka mnie długa droga i że to nie będzie łatwy, lekki i przyjemny proces.