Czy metoda KonMari naprawdę działa? 31 miesięcy bez bałaganu w praktyce

O metodzie sprzątania, którą opisała w swojej książce Marie Kondo dowiedziałam się w czerwcu 2017 roku, czyli już prawie 3 lata temu. Szukałam wtedy jakiegokolwiek sposobu na rozwiązanie swoich problemów, których jak mi się wtedy wydawało wspólnym mianownikiem był bałagan. Teraz już wiem, że bałagan był efektem tych problemów. Książka przemówiła do mnie do tego stopnia, że postanowiłam wypróbować opisaną w niej metodę. Moja przestrzeń życiowa była wtedy w stanie krytycznym. Byłam uzależniona od zakupów i dosłownie tonęłam w rzeczach. Do tego stopnia, że aby iść wieczorem spać musiałam przekładać ciuchy z łóżka na krzesło, a później rano z powrotem w drugą stronę... Moje wielkie porządki zaczęłam na początku lipca, a skończyłam je około 1,5 miesiąca później. Ogarnięcie mojego całego bałaganu było prawdziwym wyzwaniem i kosztowało mnie wiele pracy, ale z perspektywy czasu stwierdzam, że było warto. Od tego momentu minęło już 31 miesięcy a ja cały czas mam porządek i co najlepsze faktycznie nie mam problemu z utrzymaniem go. Bałagan nie wrócił nigdy i nie wiem co by się musiało stać aby powrócił. W moim przypadku metoda KonMari sprawdziła się w 100%.

W dzisiejszym poście chciałam Wam przede wszystkim pokazać zdjęcia z moich porządków oraz to jak obecnie wygląda moja przestrzeń życiowa. Takie before & after. Uwaga bardzo dużo zdjęć, robionych z marszu bez żadnego uprzedniego sprzątania. Zapraszam do czytania i oglądania.

Ubrania

Ubrania to była dla mnie najtrudniejsza kategoria. I także ogromny szok. Do dzisiaj pamiętam to uczucie bezradności i paniki jakie mną zawładnęło, kiedy zobaczyłam tą ogromną stertę ciuchów, której nie mogłam zmieścić na dywanie. Pozbyłam się wtedy 6 worków ubrań, 4 par butów i 5 torebek. Mimo tego pozostała mi wtedy nadal bardzo duża ilość ubrań. Pamiętam, że byłam wtedy królową lumpeksów. Ubrania kupowałam często pod wpływem chwili, bo mi się coś spodobało. Nie zastanawiałam się nad tym z czym daną rzecz będę nosić i czy będzie mi ona w ogóle do czegoś pasować. Dzięki temu miałam multum ubrań, które ciężko było ze sobą zestawić w jakieś fajne outfity. Żeby było zabawniej ciuchów miałam tyle, że nie mieściły mi się w szafach. W związku z tym trzymałam je dodatkowo jeszcze w czterech ogromnych pudłach i nigdy nie mogłam się połapać w tym co miałam.

Po moich porządkach z KonMari ubrań pozbywałam się sukcesywnie jeszcze przez około rok. Było to spowodowane tym, iż w przypadku wielu egzemplarzy mojej odzieży miałam problem z podjęciem decyzji. Odkładałam więc rzeczy do pudeł na 3 miesiąca, aby się nad nimi zastanowić. I tak powoli mi tych ubrań ubywało. W międzyczasie oczywiście kupowałam też nowe rzeczy, jednak starałam się to robić z głową i dobierać elementy odzieży tak, aby do siebie pasowały. Czytałam też sporo na temat budowania spójnej garderoby od podstaw, oglądałam na YouTubie różne filmiki o Capsule Wardrobe, aby znaleźć jakiś sposób na siebie.

Aktualnie w swojej szafie mam 1/4 tego co posiadałam kiedyś. We wszystkie ubrania się mieszczę, wszystkie lubię i myślę, że 80 % tego co mam noszę regularnie. Uważam to za mój prywatny ogromny sukces. Wiem też jakie dokładnie są moje potrzeby oraz czego chcę od mojej szafy. Teraz na zakupy chodzę z konkretną listą ubrań, nie kupuję nic spontanicznie i pod wpływem chwili. Mam bardzo spójną wizję tego jak chcę chodzić ubrana i powoli do niej dążę.

W bieliźniarce, kiedyś trzymałam kosmetyki. Teraz w końcu mam w niej miejsce na pościel oraz ręczniki.

Ubrania mieszczę teraz bez problemu w jednej szafie oraz komodzie Malm z Ikei. Jak możecie zobaczyć odzież przechowuję poskładaną w szufladach. Taki system sprawdza mi się świetnie od 2,5 roku. Jedyne co ostatnio zmieniłam to ułożyłam ubrania kolorystycznie. Oczywiście to co lepiej funkcjonuje na wieszakach, mam powieszone. Natomiast odzież zimową po sezonie wkładam do toreb próżniowych i z łatwością mieszczę na ostatniej półce w szafie. Dzięki temu wszystko mam w zasięgu ręki i wzroku i nie zdarza mi się już zapomnieć o jakimś elemencie mojej garderoby.

Kosmetyki

Kosmetyki jak się łatwo domyślić to również była dla mnie bardzo problematyczna kategoria. Można powiedzieć, że wręcz tonęłam w niej podobnie jak i w ubraniach. Potrafiłam codziennie być w Rossmannie lub innej drogerii i codziennie coś kupić, chociażby lakier do paznokci za kilka złotych. Jak pomyślę o tych wszystkich pieniądzach, które mogłam wtedy zaoszczędzić...

Kosmetyki zaraz po ubraniach zajmowały znaczną część mojej przestrzeni życiowej. Miałam nimi zapchane trzy półki w bieliźniarce. Ponadto były pochowane w różnych pudłach oraz czasem stały też gdzieś w kącie za łóżkiem, w reklamówce, kupione i nawet nie otworzone. Także był to dla mnie naprawdę duży problem.
 

Ilość kosmetyków zarówno do makijażu jaki i pielęgnacji przez te ostatnie dwa lata zmniejszała się u mnie stopniowo. Po moich pierwszych porządkach musiałam oczywiście mnóstwo produktów wyrzucić ze względu na to iż były one przeterminowane. Część kosmetyków zdecydowałam się oddać znajomym, resztę postanowiłam zużyć. Miałam w tym temacie trochę wzlotów i upadków. Na szczęście dzięki takim narzędziom jak projekt denko i listy kosmetyczne oraz dzięki moim regularnym półrocznym przeglądom udało mi się dojść do stanu jaki możecie zobaczyć na zdjęciach poniżej.

Aktualnie posiadam rozsądną ilość kosmetyków zarówno do pielęgnacji jak i do makijażu, co zresztą mogliście zobaczyć w moich postach z początku tego roku (KLIK!) i (KLIK!). Nie robię już wielkich zapasów kosmetycznych, nie upycham tego wszystkiego po kątach. Na ogół mam w zapasie  1 - 4 produkty, a całą resztę kupuję na bieżąco kiedy coś mi się skończy. Podobnie jest z kolorówką. Używam wszystkich kosmetyków, które posiadam i nie kupuję nowych dopóki coś nie jest mi naprawdę potrzebne.

Książki i papiery

Z książkami miałam najmniejszy problem z racji tego, że nie posiadam ich w ogromnych ilościach oraz jestem fanką chodzenia do biblioteki. Lubię czytać, ale książki zajmują dużo miejsca i są kłopotliwe przy przeprowadzce. Dlatego też rzadko coś kupuję. Przez ostatnie 2,5 roku pozbyłam się jeszcze kilku egzemplarzy a kupiłam aż dwie książki.

Papiery były dla mnie zdecydowanie trudniejsze do posprzątania z racji tego, że miałam ich przeogromną ilość. W pewnym momencie przestałam je zupełnie przeglądać i tak zgromadziłam aż 21 segregatorów! 10 biurowych i 11 tekturowych archiwizacyjnych. Dodatkowo miałam jeszcze różne zeszyty, notatniki i teczki. Przejrzenie tej całej sterty makulatury było dla mnie prawdziwym koszmarem i trwało wieki. Za pierwszym razem wywiozłam do skupu 16 kg papierzysk. Potem dorzuciłam do tego jeszcze 5kg. W dużym skrócie wywaliłam wszystko co tylko się dało. Aktualnie posiadam aż 3 segregatory, w których trzymam wszystkie niezbędne mi do życia dokumenty oraz rachunki. Dodatkowo jeden segregator na jakąś moją radosną twórczość, dwa notatniki i to wszystko. Ilość papierów ograniczyłam do absolutnego minimum i do dzisiaj jest bardzo zadowolona z tej decyzji.

Komono

Do komono zalicza się wszystkie przedmioty nie podchodzące pod wcześniejsze kategorie. Czyli np. płyty CD/DVD, artykuły biurowe, sprzęt elektryczny i elektroniczny, naczynia kuchenne, hobby itd. Pamiętam, że nie miałam problemu, aby poradzić sobie z rzeczami należącymi do tej dziedziny. Większości zbędnych mi przedmiotów pozbyłam się bez żalu, a same porządki poszły mi w ekspresowym tempie. Ich bardzo dużym plusem był fakt, iż zebrałam w końcu wszystkie przedmioty z danej kategorii razem i tak je też później przechowywałam.

Przez ostatnie dwa lata udało mi się nie nagromadzić zbędnych przedmiotów, a wręcz przeciwnie jeszcze paru rzeczy się pozbyłam. Od momentu kiedy zrobiłam porządek w tych wszystkich, kablach, bateriach, ładowarkach, pendrievach, przyborach piśmienniczych tak mam go w stanie niezmiennym do tej pory. Wszystko jest na swoim miejscu i nie muszę przewracać do góry nogami połowy mieszkania, kiedy nagle potrzebny mi jest kawałek taśmy klejącej.

Rzeczy sentymentalne

Przedmioty sentymentalne jest to ostatni i zdecydowanie najtrudniejszy etap porządków z KonMari. Każdy z nas posiada takie rzeczy, z którymi jest mocno związany emocjonalnie. Przejrzenie ich a następnie podjęcie decyzji o wyrzuceniu bywa nie lada wyzwaniem. Może wydawać się nam, że jeśli jakiegoś przedmiotu się pozbędziemy to wspomnienia z nim związane znikną. Jest to oczywiście nieprawdą. Podczas moich porządków w pamiątkach przejrzałam wszystko co było gdzieś tam zostawione od czasów moich narodzin. Podeszłam do sprawy realistycznie. Nie jestem w stanie zachować każdego zeszytu, obrazka, rysunku, laurki, biletu do kina itd. z całego mojego życia. Tak na dobrą sprawę jakiś 99% tego wszystkiego się pozbyłam. Zostawiłam sobie tylko te rzeczy, które są dla mnie autentycznie najważniejsze. Zajęły mi one jedno pudełko oraz jedną teczkę. Plus oczywiście cały album zdjęć. Po tych 31 miesiącach mogę śmiało powiedzieć, że nie żałuje mojej decyzji. Wspomnienia związane z różnymi etapami mojego życia nadal ze mną pozostały i myślę, że to się nie zmieni, mimo że fizycznych pamiątek z dawnych lat już nie ma.

To już wszystko jeśli chodzi o moją przygodę ze sprzątaniem za pomocą metody KonMari. U mnie sprawdziła się ona doskonale i jestem bardzo zadowolona, że trafiłam na jej książkę. Jeśli macie ochotę poczytać coś więcej o moich porządkach to wszystkie posty znajdziecie w górnym menu. Czy każdemu potrzebna jest do szczęścia ta książka i takie porządki? Na pewno nie. Chciałam żeby ten wpis był dla Was taką mała inspiracją - motywacją do działania. Przez obecną sytuację spowodowaną koronawirusem wiele osób siedzi w domu. Może akurat kogoś najdzie na zrobienie generalnych wiosennych porządków.

Jak tam Wasze zdrowie i ogólne samopoczucie? Siedzicie w domu czy chodzicie do pracy? Jak spędzacie ten czas?